ALDAPAN DENA EZ DA TXARRA

Oinez zoazenean, aldapa bat topatzea bezalako trabarik ez dago; batez ere, aldapa gora egin behar duduenean eta, egia guztia esanez, alper xamarra zarenean. Aldapek, ordea, gauza onak ere badituzte (nahiz eta batzuei hori ikustea kosta). Mutrikun, esaterako, aldapari lotuta dago Kalbaixo jaietan gehien gustatzen zaigun ekitaldietako bat: goitibeheren jeitsiera. Pixka bat errepikakorra gelditzen da horrela esanda, baina hala da. Izan ere, goitibeherak tabla eta errodamenduekin egindako tramankuluak dira, eta bere izenari amen eginez, Kalbaixo puntatik herriko plazaraino jeisten dira. Irailaren 14an izaten da jeitsiera hori, eta hura amaitu arte jaia gelditu bezala egiten da. Herritar guztiak ari begira gelditzen baitira. Sokamuturrak ere ez luke duen enkatua izango aldapan ez balitz. Bestela nondik nora aterako ziren kalean gora, kalean behera, kalean gora zezena, ai, ai, ai ai... bezalako kantuak? Zerbait eduki beharra du. Jaiak alde batera lagata, aisialdia bera ere, aldapa gabe ez litzateke berebera izango. Ze zentzu lukete monopatinek aldaparik ez balego? Parkeetan jolasteko balioko lukete, baina ezin inork ukatu, patinaren gainean jarri eta aldapa behera egitea askoz ere ederragoa denik!! Eta ez bakarrik hemen eta guretzat. Hainbat lekutan aldapa erabilita egiten diren jokoek (egia esan ez dakit nola deitu) ez lirateke jaio ere egingo, eta haiek gabe zapping-etan ateratzen dituzteneko egiten ditugun barreak galduko genituzke. Zerri buruz ari naizen ulertzeko, hona buruan dudan adibidea: zuhaitz haundi baten enborra aldapa behera bota, eta ehunka pertsona atzetik, esku hutsez hura gelditu nahian. Zorokeria? Bueno, bakoitzak bere harrikada propioa dauka, ez? Eta ikusten denez, baita aldaparen erabilera propioa ere!